L'histoire se répète?

Bij mij in de regio speelt zich een situatie af, ik zou bijna zeggen een klucht, die direct te maken heeft met ons vakgebied. Beleid, visie, strategie en wonen, alles zit in de casus verworven. Als het niet zo een triest geheel was, zou je er bijna om moeten lachen, maar wel met een traan. En het zou mij verbazen als het zich alleen in Westfriesland afspeelt, volgens mij gaat de reikwijdte verder.
Casus
In mijn regio is weinig kennisintensieve arbeid, maar veel agrarische c.q arbeidsintensieve arbeid. Kom je boven Purmerend, dan is het tot Den Helder bijna allemaal agrarisch gebied. En u voelt het al aankomen. Waar weinig luxe werkgelegenheid is, trekken hoog opgeleide jonge mensen weg en moet een beroep worden gedaan op buitenlandse krachten om het werk te doen. Hoofdzakelijk Polen. Er zijn tijden van het jaar dat mijn dorp meer Poolse arbeidskrachten huisvest dan dorpsbewoners. Kunt u het plaatje al inkleuren?
Gevolg
Let op, zonder de Poolse mannen en vrouwen zou er bij u geen bloemkool op tafel staan, gaat er geen appel of peer van de boom en komt er geen tulp bij u in de vaas. Scholieren die het als vakantiewerk of weekend-werk willen doen of mensen uit Oost Europa. Nederlanders zijn niet bereid om deze werkzaamheden te doen. Waarschijnlijk liever geen werk dan dit soort werk. Want we kennen ondertussen wel redelijk wat werkeloosheid in de streek. Dus, de agrariërs zijn blij met hun buitenlandse werknemers, anders kan de tent dicht.
Maar
In de jaren 60 dachten we, ach, die mensen uit Italie en Spanje gaan wel weer terug naar hun eigen land. Dus integreren is niet nodig. En later dachten we, ach, die mensen uit Turkije en Marokko, die gaan wel weer terug naar hun eigen land. En nu denken we, ach die Polen en andere Oost-Europeanen, die gaan wel weer terug naar hun eigen land. Dus zijn ze welkom om te werken. Maar waar moeten ze wonen? Er wordt geen beleid op gevoerd, de woningvoorraad wordt er niet op aangepast. Met als gevolg?
Beleid
Het enige wat men doet is niet passende wetgeving handhaven en sanctioneren. Dus gaan de Poolse mensen massaal in caravan- en recreatieparken zitten. Of in grote leegstaande panden die opgekocht en verbouwd worden en waar per 5 m2 wordt verhuisd. Dus wat krijg je als snel? Zet 100 mannen bij elkaar op een afgelegen plek, zonder infrastructuur of midden in een woonwijk, zonder beleid, zonder visie, zonder integratie. Maakt niet uit of het Polen, Finnen, Ieren of Belgen of Nederlanders zijn. Je krijgt verveling, je krijgt als snel overlast, de fles komt op tafel, de avond moet toch worden gevuld.
Dus
Gaat men vanuit de (lokale) overheid alleen handhaven, sanctioneren en verbieden. Ja dat is lekker makkelijk.Vrouwen komen over, relaties ontstaan, kinderen worden geboren, kinderen moeten naar school. En de beleidmakers bij de provincie, bij de gemeenten? Die praten nog steeds over tijdelijke arbeidskrachten die weer naar huis terugkeren. Geen beleid, geen visie. Op de lagere school van mijn kinderen zaten ook Poolse kinderen. Bij mij in het dorp zijn Poolse missen. In de supermarkt zijn Poolse producten te koop. En de agrariërs kunnen niet zonder hun menselijk kapitaal. Maar ze mogen en kunnen nergens wonen. Niet bij de bedrijven waar ze werken. Niet in vakantieparken. Niet in huurwoningen.
Kans voor de makelaar?
Zou het een optie kunnen zijn voor makelaars om dit soort problemen op te lossen? Om hier over na te denken en met plannen te komen. Van reactief naar proactief? Want dit speelt volgens mij overal in Nederland waar arbeidsintensief werk is. Als geen ander kent de makelaar de markt, als geen ander de wensen van de gebruikers. De makelaars als woonadviseur? Die meedenkt, die oplossingen zoekt. Die gaat voor de lange termijn visie inzake de balans tussen wonen en werken en maatschappij? Die zich niet richt op de kortcyclische transactie, maar die zich richt op strategische inzet van vastgoed. Kans, dames, heren?

Ed