woensdag 15 juni 2011

Under a blood red sky

Hoe wrang en hoe wreed, maar hoe toepasselijk. Na een dag die bestond uit overleg over de markt, de omstandigheden en wat wij moeten doen als beroepsorganisatie open ik mijn mail. En de eerste mail die ik lees is van weer een faillissement. Dit keer een collega in Enschede. Hard en pijnlijk, maar wel de realiteit. Maar het maakt me soms ook wat cynisch en bitter. Wij proberen van alles om onze leden te ondersteunen en te overleven, maar de keiharde wereld om ons heen heeft geen medelijden.
Markt
Mijn achterban bestaat vrijwel geheel uit ondernemers, die vragen ook niet om medelijden. Die werken hard, doen hun ding en ploeteren voort. Soms wordt er veel verdiend, meestal redelijk, soms weinig. Dat laatste is nu het geval. Dat is vervelend, maar het duurt zo lang. Als sinds november 2008 is het sappelen. Natuurlijk wordt er geklaagd, maar de veranderende marktomstandigheden maakt onze achterban ook creatief. Dat is goed, dat geeft innovatie.
Die andere markt
Maar als ik de kranten lees van de afgelopen dagen en zie hoe de publieke opinie en de politiek omgaat met tegenslagen en veranderende marktomstandigheden, dan wordt ik, zoals gezegd, wel bitter en cynisch. Nogmaals, mijn leden, onze ondernemers, vragen geen medelijden, daar zijn ze te trots voor. Maar trek eens een parallel naar wat er in de kranten staat de afgelopen 72 uur en leg die matrix eens over makelaars en taxateurs! Wat voorbeelden.
The Real Estate Art House Project
Beste makelaar, kleed je uit, stap in een bad met verf, zet een gek hoedje op en een grote zonnebril, stop een tosti in je bilnaad en ga door de dorpsstraat lopen met een trombone terwijl je je panden aanbiedt aan het winkelend publiek. Dat noemen we vervolgens kunst en dat moet gesubsidieerd worden. De kassa rinkelt. Onzin? De kranten stonden bol van verontwaardiging over de subsidies op kunst. Wim T Schippers pakt 250 kilo pindakaas, smeert dit uit en vangt bijna een ton. Van belastinggeld koopt de VPRO een plastic drol van 4 meter hoog en plaatst dit voor haar “villa” Werkelijkheid! En u maar werken.
De olijfolie variant
U past uw boekhouding wat aan, liegt een beetje over uw cijfers, koopt een boekhouder om, laat een student een business plan schrijven en scoort een lening bij de bank. U verkoopt geen pand, maar de BMW wordt aangeschaft, u werkt nog maar drie uur per dag, twee dagen in de week en op basis van vervalste omzetcijfers neemt u nog een lening. Totdat u meer dan 150 keer uw jaarinkomen aan schuld hebt. Wat stelt u dan voor? Kwijtschelden die schuld of een nieuwe lening om uw schulden af te betalen. En vervolgens stuurt u een ingezonden stuk naar de krant over hoe slecht u behandeld wordt. U gaat staken en gooit ruiten in van het gemeentehuis. Onzin? Werkelijkheid! Griekenland!
Het stront aan de klompen model
U bent ondernemer en maakt vette winsten. En als het slecht gaat weet u één ding zeker: er is altijd staatssteun. In goede tijden profiteert u en in slechte tijden is daar de EU. U kweekt tomaten, komkommers of taugé en zolang business crescendo gaat lacht u zich een deuk en zodra de markt instort staat de heer Bleeker voor u klaar. Maar onze makelaar werkt zich het schompes, als de markt instort, geheel buiten zijn invloed, is de heer Donner nergens. Wat is een boer meer dan een makelaar? Waar is die staatssteun?
Meer?
Moet ik doorgaan? Hoeveel (zinloze?) miljoenen gaan er niet om in multiculturele projecten? Hoeveel miljoenen gaan er niet naar waterputten in donker Afrika? Lees wapens voor corrupte regimes. Hoeveel miljoenen worden er niet opgehaald voor aardbevingen, tsunami’s en rampen die nooit worden uitgegeven? Lees directeuren van liefdadigheidsinstellingen met meer dan drie ton inkomsten. Hoeveel miljoenen gaan er niet naar korenwolven, roodbek salamanders en aarskevers omdat mannen met baarden, geitenwollensokken en dienstbrilletjes een gat in de wet hebben gevonden? Ik gun iedereen zijn hobby project en bodemloze put. Maar nogmaals, als ik weer een faillissement zie van een ondernemer, van mijn collega, dan gaat mijn hart toch uit naar ‘mijn‘ ondernemers. En in de publieke opinie heeft niemand daar aandacht voor. Hoe hard wij het ook van de daken schreeuwen, hoe hard we ook kloppen op de deuren van de politieke partijen. Maar onzin situaties als bovenstaand is wel de andere werkelijkheid waar u en ik mee te maken hebben. Foei!

Ed

NB: Vanavond om 22.13 is er een maansverduistering, bij mij in West Friesland is het nu onbewolkt (21.10). De lucht kleurt al rood, laat deze kans niet gaan op een "blood red sky" Komt niet zo heel vaak voor!! Moment om de kinderen op te laten, mooi natuurverschijnsel!

2 opmerkingen:

  1. Raak! Helemaal raak Ed. Het onderscheid dat de overheid maakt tussen de ene en de andere ondernemer is niet uit te leggen. Voordat ik in het vastgoed zat, was ik werkzaam in het transport. Ook hier hetzelfde. Weleens een transportondernemer gezien met staatssteun? En heeft het transport een belangrijke maatschappelijke functie? Dacht het wel. Net zo goed als de makelaar of taxateur.
    Maar Ed, gelukkig deelt de publieke opinie jouw mening; het korten op subsidies vindt volgens mij niemand echt erg, en heel begrijpelijk. Behalve dan de (linkse?) media....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ed,

    Goed dat je blog terug is. Heel raak artikel, als de komkommertelers een week geen omzet hebben komt er hulp vanuit Den Haag. De makelaardij loopt al 3 jaar terug, maar enige actie om de zaak weer op gang te krijgen blijft uit, laat staan om te praten over steun. Meten met 2 maten?.

    BeantwoordenVerwijderen