vrijdag 5 augustus 2011

Werkgebieden en willekeur

Een van de complexe dossiers welke een bron van commotie blijft vormen is de werkgebieden regeling voor taxateurs. Het lijkt er steeds meer op dat dit geheel dreigt te verzanden in een gordiaanse knoop waar nog een eind nog een begin aan te bemerken is. Hoe je het ook went of keert, het blijft een dossier van compromissen en nimmer aflatende ontevredenheid bij de achterban.
Standpunt
Vanuit ons perspectief zijn we altijd duidelijk geweest. De taxateur is een professional die in staat is om op basis van kennis en kunde, van de combinatie van theoretische bagage en praktische vaardigheden, overal in staat is om zijn werk uit te voeren. Daar is hij voor opgeleid en op basis van zijn ethisch en normatief handelen zal hij of zij geen klussen accepteren die buiten het kennisdomein vallen. Daarvoor ben je professional.
Markt
Vanuit deze filosofie bepaalt de markt een groot deel van het werkgebied. Een taxateur kan onder de huidige tarieven moeilijk 250 kilometer verderop een woningtaxatie doen en de lokale recherche verrichten om te komen tot een rapport waarbij de plaatselijke factoren ingecalculeerd zijn inzake waardebepaling. Dat kan niet uit, dus werkt de taxateur lokaal. Maar geloof het of niet, ook taxateurs verhuizen en veranderen soms van werkgebied. U zult verbaas staan hoe snel deze vervolgens in zijn nieuwe habitat de colour locale weet te beheersen. Nogmaals, daar ben je professional voor.
Compromis
Met het hele circus van bepaling van werkgebieden is er uiteindelijk een compromis regeling gekomen, waar het poldermodel zegevierde. Denk niet dat het mogelijk is om circa 5000 taxateurs unaniem tevreden te stellen, er zal altijd ontevredenheid blijven. Grosso modo gezien is de huidige regeling werkbaar en bovenal verklaarbaar, de reden waarom ook is voorgesteld om deze recent in te voeren. De doelstelling van het voorgestelde beleid is duidelijk: het borgen van de lokale kennis van de taxateur, hoewel hier zeker een kanttekening bij kan worden gesteld, zie boven.
Verdeeldheid
Je zou toch zeggen dat als vanuit de professie hier een helder en verklaarbaar standpunt wordt ingenomen, dat dit geaccepteerd wordt vanuit de afnemerskant. Niets minder blijkt dus war te zijn. Nog voor de formele invoering van de nieuwe werkgebieden werd al duidelijk dat vanuit de kant van de geldverstrekkers men maar wat aanrommelt. De een stelt dit, de ander dat, het is een wirwar aan, al dan niet gemotiveerde, gebieden en stralen waarin mag en kan worden gewerkt. Dat is kwalijk, dat is niet te begrijpen en dat komt de transparantie en de professionaliteit in de markt niet ten goede.
Dupe
Hierin blijkt dat geldverstrekkers op basis van willekeur en ad hoc beleid voorwaarden stellen en processen inrichten. De vinger kan natuurlijk naar de taxateur en hun vertegenwoordigers worden gewezen, maar het toont ook aan dat in de financiële wereld maar wat aanmoddert. Is het niet met CHF en NHG regels, dan is het wel met werkgebieden voor taxateurs. Een dossier waar wij vol op blijven zitten, het belang van de taxateur staat bij ons centraal.
TGIF !

Ed

7 opmerkingen:

  1. Als mijn belang wordt gediend, dan zou het al heel goed zijn dat je zonder allerlei poespas er om heen kunt taxeren in het werkgebied waar je woont/kantoorhoudt en de direct aansluitende werkgebieden. Want wie kan mij uitleggen dat ik wel mag taxeren in een dorp op meer dan 30 km omdat dat dorp net in mijn werkgebied ligt maar in dorpen op minder dan 10 km niet omdat die net in andere werkgebieden liggen. Nu weet ik wel dat je met een toets die werkgebieden kunt toevoegen maar dan loop je vervolgens weer tegen het quotumgebeuren aan. Haal je in die andere werkgebieden voldoende opdrachten binnen.
    Nog los van de bijkomende examenkosten e.d. Ofwel, branche/beroepsverenigingen treedt eensgezind op om elke taxateur het "eigen" werkgebied toe te kennen en de direct aansluitende gebieden. Het zou zorgen voor veel rust in taxatieland.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Keuze bieden aan de taxateur: 20 km regeling of werkgebieden regeling.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Waarom kan niet worden gekozen voor een werkgebiedregeling op basis van de door iedere gecertificeerde makelaar gedane praktijktoets: ofwel volgens het 'oude' beëdigingstraject via de Kamers van Koophandel, danwel de huidige certificering via SVMNIVO. Wil men als makelaar makelen en/of taxeren in een bepaald gebied, moet men voor dat gebied getoetst en geslaagd zijn. Gaat men als makelaar/taxateur het werkterrein verplaatsen, of wil men een extra werkgebied, dan doet men voor dat nieuwe en/of extra gebied de reguliere Praktijktoets(en).

    De voordelen hierbij zijn:

    - Makelaars/taxateurs worden op hun kennis en kunde beoordeeld;

    - Een onafhankelijke toetsing door een externe partij;

    - Duidelijkheid en transparantie voor- en naar alle betrokkenen: makelaars/taxateurs zijn bevoegd in een bepaald werkgebied doordat men heeft aangetoond over de juiste vakkennis en -kunde ter plaatse te beschikken.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Voor alle ideëen is iets te zeggen maar ook tegen deze ideëen.
    Mensen in een grote stad zullen vaak voldoende hebben aan de 20Km regeling.
    Mensen die in een landelijk gebied centraal in het werkgebied wonen/werken hebben meer aan de regeling werkgebieden.
    Ik werk vanuit een dorp precies op het snijvlak van 3 werkgebieden.
    Mijn werkgebied is Den Bosch, het dorp ten Zuiden van mij ligt in werkgebied Eindhoven en het dorp ten Westen van mij in het werkgebied Tilburg.
    Sterker nog het eind van de straat ligt aan de ene kant in werkgebied Tilburg en aan de ander kant in Werkgebied Eindhoven.
    Omdat de hypotheekadviseurs vaak vanuit de "grote stad" werken is de 20km regeling geen optie omdat ik dan zowel in Tilburg als Eindhoven maar de helft mag taxeren en de adviseur dus zal kiezen voor een plaatselijke taxateur (dan hoeft hij niet steeds uit te zoeken of ik wel of niet in die straat/wijk mag taxeren)
    Voor mij persoonlijk is de situatie met de werkgebieden en het uitbreiden van het werkgebied met aantoonbare opdrachten dus DE ideale oplossing.
    Zodra ik in een bepaald werkgebied minder dan 10 opdrachten per jaar uitvoer moet ik dus óf de praktijktoets afleggen óf het betreffende werkgebied vaarwel zeggen. (afwegen kosten-baten)

    Frits: jouw optie is natuurlijk geen optie, als iemand 20 jaar geleden de vaktest in plaats A heeft afgelegd maar inmiddels al 15 jaar in plaats B werkt mag hij volgens jou dus wel in A taxeren maar om in zijn huidige omgeving te mogen taxeren mag hij weer € 400,-ex. aftikken voor een praktijktoets.
    In mijn geval zou dat dus inhouden 2x € 400,-- extra uitgeven voor 2 praktijktoetsen.
    Een hoe lang gelden die toetsen dan?... net als in het verleden 100 jaar en langer of is het misschien een idee om dit iedere 2 jaar te herhalen ter sponsoring van de opleidingsinstituten zoals SVM NIVO (volgens mij een dochter van de NVM)

    PS
    Laatst op een bijeenkomst hoorde ik een collega opmerken dat die wel snel de examenstof voor de werkgebieden ter beschikking moest krijgen, er moet ten slotte geleerd worden voor het praktijkexamen??!!
    Volgens mij snap je dan het princiepe van praktijktoets/plaatselijke bekendheid niet helemaal. In mijn ogen moet iemand de die pretendeerd plaatselijk bekend te zijn zonder problemen zonder te leren de toets kunnen doorstaan.
    Het is natuurlijk wel prettig te weten hoe er geëxamineerd wordt om je te kunnen voorbereiden maar dat is iets anders als studeren voor de parktijktoets.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @Johan van Boxtel: Ik geloof nog steeds in de kracht van een regeling met de koppeling tussen werkgebieden en certificering; maar dan wel op een gedegen wijze, dus recht doend aan de uitgangspunten ten aanzien van kwaliteit en deskundigheid.

    Als men de kwaliteit en deskundigheid van makelaars en/of taxateurs werkelijk belangrijk vindt en ook, dat makelaars en/of taxateurs echt verstand/kennis hebben van- en in een bepaald gebied, dan zal hij/zij blijvend en met regelmaat objectief en onafhankelijk moeten worden getoetst op zijn/haar kennis en kunde.

    Een combinatie en koppeling van permanente educatie met de educatieve verplichtingen in het kader van de hercertificering door VastgoedCert zal mijns inziens dan ook voor zich moeten spreken.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Vastgoedpro heeft een bericht verspreidt dat Schiffer "tevreden" is. Ik vraag mij af waarom dan teugels verder aangehaald moeten worden. Ongewenste overkill.

    De wens is dat taxateurs beschikken over "voldoende" plaatselijke kennis. De Vastgoedcerters hebben een toets afgelegd de VBO-ers niet. Volgt daaruit dat VBO-ers geen gekwalificeerde taxateurs zijn? Volgens Schiffer niet, immers zijn organisatie accepteert rapporten die zijn opgesteld door taxateurs die geen toets hebben afgelegd als het gaat om plaatselijke kennis.
    De NVM heeft bedacht dat een kwanteitseis plaatselijke kennis garandeert. Waar blijkt dat uit? De goedkoopste taxateurs komen door heel Nederland en schrijven simpelweg de transactieprijzen op als waarde. Hoe zo het bewijs van plaatselijke kennis?

    De brancheverenigingen hebben m.i. de plicht om hun leden in staat te stellen te ondernemen. Helaas lijkt het doel van de brancheverengingen te zijn om hun leden in dwangbuizen vast te zetten en alle verantwoordelijkheid, die zo eigen is aan het vak van taxateur, bij de taxateur weg te nemen.

    Als er dan al een werkgebiedenregeling moet komen, ben ik voorstander van een regeling waarbij het werkgebied wordt gevormd door een circel met een straal van 30 km en als middelpunt het adres waar de taxateur bij het register staat geregistreerd. Alle plaatsen vallend binnen of geraakt worden door die circel behoren dan tot het werkgebied van die taxateur.

    Tot op heden moet mij van het hart dat er voor wat betreft dit dossier niet één brancheverenging is te ontdekken die het belang van de taxateur als prioriteit lijkt te hebben.

    Jeroen van Vliet

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Echte taxateurs van Nederland: verenigt u

    BeantwoordenVerwijderen