Transparante taxaties

Vorige week berichtte dit feuilleton over de wenselijkheid van opsplitsing tussen de professie makelaar en taxateur. Dit mede op basis van signalen uit de markt, waar met name binnen het commerciële vastgoed er voor wordt gepleit, geëist, dat er een Chinese muur dient te zijn tussen deze twee disciplines. Dit, omdat de taxateur onafhankelijk dient te zijn en de makelaar per definitie niet. Dit zou andere karakteristieken en competenties vragen, waardoor er ook een andere profielschets met eventuele bijbehorende certificering zou kunnen komen.

Reacties
Op dit bericht kwamen een aantal reacties, twee daarvan pak ik even op. Als eerste de opmerking dat ondergetekende geen taxateur is en derhalve terughoudendheid gediend is. Ik onderschrijf dat en grotendeels ben ik dezelfde mening toegedaan. Het is inderdaad het geval dat er bij teveel overlegstructuren waar de professie en de inhoud van het taxateurs vak wordt behandeld er teveel niet-professionals aan tafel zitten. Juristen, accountants, beleidsmedewerkers, statistici, hypotheekmensen, van alles en iedereen heeft een mening en meent zich met het vakgebied van de taxateur te mogen bemoeien. Dat dient zeker met grote terughoudendheid te worden beschouwd, om die reden sturen wij altijd naar vakinhoudelijk overleg een gecertificeerde collega.

Kosten
Een tweede opmerkingen dat als dit gebeurt, dit weer tot extra kosten en tijdsinvestering zou kunnen leiden, wat onwenselijk is. Ook hier heb ik gevoel bij, de routing naar permanente educatie en kwaliteitsbewaking dient wel binnen de perken blijven van het redelijke en billijke. Ook dit zijn geluiden vanuit de markt die meegenomen worden in de beleidsbepaling en meningsvorming. Dus wat dat betreft goed dat er reacties komen.

Eisen
Maar als er van buiten naar binnen wordt gekeken, wat door andere professionals zoals accountants wordt gedaan, komen er soms inzichten naar voren die stof tot nadenken geven. Zoals bijvoorbeeld het principe van collegiale consultatie, het vier-ogen principe. Als gemeld, het is niet meer van deze tijd dat een taxatierapport wordt geaccepteerd omdat “ik als taxateur dit zo bepaal”. Rekenschap, letterlijk en figuurlijk dient te worden afgegeven, zodat inzichtelijk is op basis van welke methodiek men tot waardebepaling komt. Maar hoe ver gaan we hierin?

Transparantie
Uiteraard is transparantie een goed iets. Uiteraard dient de taxateur inzichtelijk te maken op basis van welk principe deze tot zijn waardering komt. Maar waar houdt dit op? Natuurlijk, bij professionals is collegiale toetsing en intern referaat gangbaar. Met name daar waar vakinhoudelijke besluit- en oordeelsvorming verregaande consequenties kan hebben. Denk bijvoorbeeld aan piloten, elke handeling wordt gecheckt door een collega, of aan chirurgen bij een complexe operatie. Willen we ook vier-ogen bij taxaties / taxateurs?

Inzicht
Ik denk dat in deze de 80/20 regel geldt. Vanzelfsprekend zijn er de dagelijkse werkzaamheden, welke an sich met standaard methodieken en toetsingen prima door een taxateur kunnen worden gedaan zonder dat er een collega als back up dient. Maar er zijn ook situaties, zowel materieel als inhoudelijk, dat het vier ogen principe van toegevoegde waarde is of kan zijn. Alleen het punt waar ik nog mee worstel, de meeste taxateurs werken als zelfstandig ondernemer. Gaat ‘de concurrent’ over de schouder meekijken? Komt er een buddysysteem? Vakinhoudelijke reciprociteit? Vier ogen systeem klinkt vanuit een theoretisch model goed. Maar praktisch?

Ed