donderdag 5 september 2013

ONEENS!


Vorige week plaatste ik een blog over de verantwoordelijkheid van een makelaar. Als iemand een voor hem veel te duur huis bij een makelaar wil kopen en deze makelaar is verkopend makelaar, moet die dan hiervoor verantwoordelijkheid nemen? Nee is mijn stelling. Uiteraard mag dat een discussie uitlokken. Rogier van Heijnsbergen, makelaar te Den Haag is het hier zeer mee oneens en bestrijdt mijn stelling. Zijn uitgebreide reactie verdient uiteraard een podium. Het scherm is aan Rogier, zie zijn betoog als hieronder.
Ed

Wij wisten nergens van…
Onze gewaardeerde collega Ed van de Bijl van VastgoedPRO heeft weer eens een knuppel in het hoenderhok gegooid met zijn laatste blog. Ik ben het hok ingekropen, ben op zoek gegaan naar de knuppel en ga die nu met een zeer bepaald doel gebruiken. Ten eerste om aan te geven dat ik het ongepast vind om een meer dan bijzonder trieste en tragische zaak als de zelfmoord van een klant van de Rabobank aan te grijpen om een stelling te poneren die het eigen straatje van de makelaar schoon moet vegen.

Onzin
Ten tweede omdat deze stelling kant noch wal raakt en naadloos past in een rijtje collectieve verontschuldigingen waar niemand op zit of zat te wachten. Door de heer Van de Bijl wordt gesteld dat het totaal niet binnen de zorgplicht van de verkopende makelaar valt om een consument te wijzen op het feit dat deze consument een aankoop gaat doen die eigenlijk ver buiten de normale financiële mogelijkheden van diezelfde consument valt. Sterker nog: hij betwijfelt het of een makelaar die wel aan deze zorgplicht zou voldoen niet tuchtrechtelijk aan te pakken zou zijn. Door zijn klant, de verkoper van de woning, die dan benadeeld zou worden.

Probleem
Als deze denkwijze exemplarisch is voor de ethiek die de heer Van der Bijl de makelaardij toedicht, dan heb ik daar enorm veel moeite mee. De crisis op de woningmarkt in Nederland is het gevolg van een heleboel factoren, maar met name het gevolg van het feit dat we als samenleving jarenlang in een sprookje hebben geloofd en iedereen heeft meegedaan aan het creëren van de vastgoedbubbel.Banken verstrekten ongelimiteerd hypotheken, hypotheekadviseurs adviseerden naar de mooiste provisie toe, taxateurs schreven woningen de hemel in, makelaars verkochten woningen aan wie het maar wilde en notarissen passeerden alles, behalve zichzelf. We stonden er bij, keken ernaar en deden er aan mee. Want ja, anders deed de buurman het wel.

Correct
Maar wil dat zeggen dat wij het allemaal goed deden? Dat we allemaal zuiver en ethisch binnen de grenzen van het betamelijke en toelaatbare bleven? Natuurlijk niet, maar omdat iedereen het deed en er op dat moment geen morele verontwaardiging over was omdat iedereen, dus ook de consument, er veel geld aan verdiende, werd deze handelswijze als normaal bestempeld.

Achteraf
Pleit dat ons ook vrij als we naderhand tot de conclusie komen dat door deze handelswijze heel veel is misgegaan en met name op individueel vlak tot grote persoonlijke drama’s heeft geleid? Nee, natuurlijk niet. Wij moeten de collectieve verantwoordelijkheid nemen om de schadelijke gevolgen van deze handelswijze zo veel mogelijk te beperken en te vermijden. Om in dat licht nu de stelling te hanteren dat wij als makelaars goed bezig waren door zonder aanzien des persoon woningen tegen de allerhoogste prijs te verkopen omdat dat nu eenmaal de opgekregen en aanvaarde taak is, vind ik compleet verkeerd.

Inzicht
Als aan de verkopende makelaar volstrekt duidelijk is dat de koper van een woning bezig is met een transactie waarvan hij of zij de gevolgen niet kan overzien, dan is er voor deze makelaar de plicht om de koper daar op te wijzen. Als een koper onverkort vasthoud aan de wens om de woning te kopen dan is uiteraard de rol van de makelaar uitgespeeld, maar zou deze rol overgenomen moeten worden door de notaris.

Keuze
Dat de makelaar in deze situatie zijn opdracht naar de verkoper niet volledig kan uitvoeren, is een kwestie van afwegen. Weegt de schade die de koper kan oplopen op tegen de mogelijke schade die de verkoper kan leiden. We spreken over een periode waarin de prijzen tot in de hemel reikten, dus die woning zal ongetwijfeld aan een volgende gegadigde zijn verkocht. Waarschijnlijk zelfs voor nog meer.

Dus
Beste Ed, ik waardeer je columns zeer en lees ze met plezier. Maar deze stelling raakt wel de kern van het functioneren als makelaar. Na alle ervaringen waaruit we kunnen putten, moet de makelaar in deze tijd, meer dan ooit, zijn of haar werkzaamheden verrichten vanuit een moreel besef en met maatschappelijk inzicht. Laten we de discussie daar over voeren. En Ed..... de knuppel vindt je in het hoenderhok!

Rogier van Heijnsbergen RMT
Den Haag, 4 september 2013
www.vanheijnsbergen.nl

5 opmerkingen:

  1. Zeer sterk artikel, kon alleen maar 'ja' knikken.

    Als je ten koste van alles de verkoop wilt laten slagen, lukt het nooit om een duurzaam beroep te creeeren of van het slechte imago van de makelaardij af te komen dat er nu heerst.

    Het zou zeker sieren om naar het hele plaatje te kijken, in plaats van alleen de eigen klant (de verkoper) omdat er pas geld wordt verdiend bij een transactie. Er namelijk wordt pas geld verdient bij een transactie waarbij een makelaar in de arm is genomen!

    Tegenwoordig zie je steeds vaker dat de makelaar wordt overgeslagen door het slechte imago dat Dhr vd Bijl de vorige keer predikte. Doorbreek de spiraal en ga weer makelen in plaats van over lijken gaan om maar de verkoop rond te krijgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beste Ed,
    Ik ben het helemaal eens met de heer Van Heijnsbergen, maar vindt het ook zeer sterk van je dat je iemand de gelegenheid geeft om dit 'tegengeluid' te plaatsen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Beste Rogier, Eigenlijk zie ik helemaal geen argumenten in deze column die jouw mening onderbouwen. Alleen het enkele feit dat je 'gevoelsmatig' een betere makelaar bent als je mensen beschermt voor een te hoge aankoop is mijns inziens niet voldoende gefundeerd. hoewel erg nobel, het is je taak gewoon niet. Sponsort jouw makelaardij bijvoorbeeld goede doelen, Rogier? Dat is dan toch minstens net zo belangrijk en maatschappijverantwoordelijk?

    Waarom ik het dus niet eens ben met dit 2e artikel is heel simpel: het is de taak niet van een makelaar. Het is niet een taak van een makelaar om kopers te wijzen op hun financiële plafond. Dat moet de bank of tussenpersoon doen.

    Je wordt ervoor betaald om de woning te verkopen, voor je opdrachtgever. Deze zal er niet goed van worden dat jij potentiele kopers angsten aanjaagt. Dan doe je je werk gewoon niet goed naar je opdrachtgever toe. Je kunt het daarbij ook nog eens van de andere kant bekijken: misschien zouden kopers het best kunnen financieren en zijn het hele spaarzame mensen: ze doen het niet meer door jouw advies. Nou, dan heb je de markt (en diezelfde kopers) gered! Of ze zeggen: 'wat lult die makelaar vreemd, volgens mij wil hij niet eens verkopen..' Want je moet niet vergeten dat ook kopers jou deze rol helemaal niet toedichten. Die willen toch helemaal geen financiële verantwoording afleggen aan een verkopend makelaar?! Ze zijn blij dat de bank een hypotheek wil verstrekken...

    Nog een argument: Wat weet jij als makelaar nou eigenlijk van financieringen in het algemeen en van de specifieke situatie van jouw koper in het bijzonder? Kun je wel een oordeel vellen? Denk je echt dat kopers jou hun complete financiële plaatje tijdens een bezichtiging vertellen? Nee, want het is je taak niet!

    Kortgezegd: Schoenmaker, blijf bij je leest. En dat is niet het adviseren in financiering van kopers. Dat mag geen koper van je verwachten.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat nu, eens met de reactie van de heer van Heijnsbergen?

    Als makelaar van de verkoper heb je als primaire taak de belangen van de verkoper te behartigen en niet die van de koper.
    Als een koper zich op de woningmarkt begeeft moet hij weten waar hij mee bezig is en zich anders laten bijstaan door een professional.

    Stel:
    een kandidaat heeft keuze uit 2 identieke woningen in dezelfde straat, zijn voorkeur gaat uit naar de woning van mijn cliënt maar ik als braafste jongetje van de klas denk dat het toch allemaal te veel wordt voor deze koper en houd de boot af. De kandidaat koopt vervolgens de tweede woning en mijn klant mag nog lang en gelukkig in zijn huis blijven wonen.
    De nieuwe buren ontmoeten elkaar op de buurtBBQ en de koper zegt dat hij eigenlijk liever die andere woning had maar dat de makelaar niet aan hem wilde verkopen.....OEPS
    Bellen met Mr Dohmen of de BAVAM en op naar de rechtbank zou ik zeggen.

    Of..... ik zie een hele mooie grote SUV in de showroom staan, denk je werkelijk dat de verkoper ook maar één moment twijfelt deze bak aan mij te slijten omdat hij denkt dat ik de benzine niet kan betalen?

    Ofwel:
    Ethiek is in ons mooie vak erg belangrijk maar verlies nooit het belang van de opdrachtgever uit het oog.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Het is niet, zoals ik al vaker heb geventileerd, de rol van de verkopend makelaar om te kijken/ te beoordelen of een potentiële koper de aankoop wel kan doen. Het is een taak van de begeleidende AANKOOPmakelaar om dat te doen. Want waarom zou ik, alleen werkzaam als aankoopmakelaar, moeite doen voor een klant als ik weet dat het nooit wat wordt omdat de financiële polsstok niet lang genoeg is. Daarom vraag ik altijd naar de financiële mogelijkheden, hypotheekruimte en/of eigen geld. In zo'n situatie bescherm ik mezelf, mijn klant en de verkopende partij voor onzinnige zaken.

    BeantwoordenVerwijderen