Voorzichtigheid geboden

Het mooie van vakantie is dat je vaak op afstand kan kijken wat er allemaal om je heen gebeurt. Het in staat zijn om even boven de materie te staan en verder te kijken. Sommigen kiezen er voor om geheel los te komen van hun werk en dit geheel los te laten. De doos met het stempel werk erop wordt in de schappen gezet en voor de komende weken niet open gemaakt.
Jammer
Ik doe dat niet. Ten eerste is mijn werk veel te leuk. Het zou zonde zijn om al die tijd de energie en de dynamiek van de inhoud te moeten missen. Daarnaast is er ook professionele betrokkenheid, juist op momenten als dit is er mogelijkheid tot reflectie en verdieping. Heerlijk toch!
Stukken
Als je in een land bent waar het tussen de middag zo tegen de 40 graden wordt, dan kiest menigeen ervoor om een tukkie te doen in de zon. Ik pak ff lekker de Toshiba (dat is niet een Japanse vriendin!) en ga wat doornemen, links en rechts, Ik zie zo door de dag heen tientallen, soms bijna honderd berichten voorbijkomen, met verschillende importantie. Wat me wel opvalt, is dat er meer en meer op ons, uw, vakgebied gebeurt, waarbij ‘de man in de straat’ niet meer betrokken is.
Academici
Ik maak me daar wel een beetje zorgen om. Ik ben zelf als wetenschapper opgeleid, dat is inherent aan een universitaire opleiding. Op basis van modellen en thesis, aannames, worden modaliteiten onderzocht. Maar makelen en taxeren is in mijn ogen, excuseer me als ik het verkeerd zie, meer een ambacht dan een wetenschap. En juist op de punten waar het er echt toe doet, zie ik steeds meer academici zich bezighouden met datgene wat makelaars en taxateurs moeten doen.
Ver van mijn bed
Hoeveel respect ik ook heb voor juristen, beleidsmedewerkers, hoogleraren, beleidsambtenaren, noem maar op, het zijn allemaal mensen die nog nooit een sleutel in het slot hebben gestoken voor een bezichtiging. Nog nooit een meetlat hebben gepakt voor het opmeten conform NEN 2580. Maar ik zie meer en meer discussiestukken voorbij komen van theoretici, die willen bepalen hoe Theo de taxateur en Martine de makelaar moeten gaan werken.
Zelfreflectie
Laat ik mijzelf als eerste hierbij aanwijzen, ook ik ben geen makelaar of taxateur. Maar ik zal ook nooit op de inhoud gaan zitten, dat is te moeilijk voor mij. Maar ik zie steeds meer vakvreemden dat wel doen. Juristen die willen bepalen over hoe en wat voor de makelaar. Beleidsmakers die willen gaan praten over de taxateur. Ik denk dat we daar voor op moeten passen. De wetenschap staat ten dienst van de praktijk, dat dient de werkelijkheid te zijn. Het kan niet zo zijn, dat de praktijk zich moet gaan aanpassen aan de wetenschap. Dat kan, maar dan moet het wel een doel dienen en zich vertalen in voordeel. Gebeurt dat niet, dan moet er voorzichtigheid geboden zijn.
Nota’s
Wat mij betreft gaan alle belangrijke praatstukken gewoon door, maar wel onder één voorwaarde. Dat er altijd mensen uit de praktijk aan tafel zitten. Niet vanuit een Ivoren Toren, nee, gewoon, Theo de taxateur en Martine de makelaar. Deze moeten echt wel een stem blijven hebben in wat er allemaal om ons vakgebied heen gebeurt. Dit om te voorkomen dat mensen als ik het laatste woord krijgen.

Ed