Complexiteit van context!

Er zijn maatschappelijke vraagstukken waar soms aandacht aan moet worden gegeven. Ik weet niet of u dit voor uzelf soms op de agenda plaatst, om hier over na te denken en een mening te vormen, maar ik, wij, moeten dat regelmatig. Voor ons is dat een onderdeel van het werk, samen met mijn bestuurders kruisen we soms de degens om te sparren over dit soort onderwerpen. Vandaag mocht ik met mijn bestuursvoorzitter de H-woord weer eens evalueren. Altijd boeiend.
Status quo
Denk niet dat een bestuur een clubje is van gelijkgestemden. Afgelopen vrijdag hadden wij al een telefonische vergadering, waarbij vier mensen minstens vijf verschillende meningen hadden. De intellectuele degens worden geslepen en vanuit alle kanten worden de meningen beargumenteerd. Als het om het H-woord gaat variëren wij van nuance tot radicaal, van alles tot niets. Maar de meningen worden wel altijd ingeruild voor het collectieve belang en de gevolgen van stellingname en besluitvorming. Uiteraard in alle bescheidenheid, wie zijn wij om een mening te hebben?
Waarom
Laat ik met u samen de conclusies delen. Dit feuilleton is uiteindelijke ontstaan om met onze achterban te communiceren, over wat we doen en waarom. Als je na de discussie over het H-woord kijk, zie je over de afgelopen 24 maanden een patroon. Er start een crisis in de USA, met een deeloorzaak in mandjes slechte hypotheken. Waarbij uiteindelijk in P11/09 Lehman Brothers omvalt. Circa 9 maanden daarvoor waren er al signalen in de UK met Northern Rock. Een afgeleid signaal, een early warning die massaal werd gebagatelliseerd. De kern van het probleem? Vermenging van hypotheek schuld met consumptief krediet, in de verwachting dat de stijging van de huizenprijzen de consumptieve tekortkomingen wel compenseren. In een markt met zeer liberale arbeidscontractvoorwaarden: ontslag zonder reden is mogelijk. Als de economie iets terug valt en er vele ontslagen komen inde USA ontstaat de P11/09 situatie.
Gevolg
Vanuit journaille is er vrijwel permanent vanaf dat moment gewezen op de gevaren van het overslaan van de USA hypotheek markt naar de NL markt. Een vergelijking die net zoveel te maken heeft tussen mijn zangkwaliteiten van die van mij en Robbie Williams. Na meer dan twee jaar continue het ter discussie stellen van de Nederlandse woningmarkt ten opzichte van het H-woord begint het bolwerk te kraken. Sinds een paar maanden is, zoals mijn bestuursvoorzitter zegt, de geest uit de fles. Kan je bijna niet meer met goed fatsoen zeggen dat de huidige status quo moet worden gecontinueerd. Moet de hypotheekrente aftrek ter discussie worden gesteld. Een zeer gevaarlijke ontwikkeling, maar er is een rustpunt. Ons kabinet.
Want?
Vanuit de politiek is er maar een reden om het H-woord ter discussie te stellen. Eigen belang en eigen gewin. Zowel VVD als PVV hebben dit als verkiezingsbelofte gesteld. Dus moet daar op worden geschoten, om daar later gebruik / misbruik van te maken als er verkiezingen komen. Dit lukt vooralsnog niet, Rutte en de Jager, maar ook Verhagen en Wilders houden de rug recht. De oppositie blijft beuken, maar zonder resultaat. Maar in de hype die opgeworpen is, gaan velen mee. Maar met welk doel? Ik heb nog nergens, behalve een persoonlijke mening, een politiek standpunt, een zogenaamd ‘evidence based proof’ argument kunnen ontdekken die dit hard maakt. Waarom moet de fiscale positie zoals nu het geval is worden aangetast?
Voorheen
Laten we eerlijk zijn, wat is nu het probleem? De recessie, de financiële teloorgang of de fiscale structuur inzake inkomsten en wonen? Laat ik het anders stellen, als er geen recessie was geweest, zou er dan nu een discussie zijn over het H-woord? Ik denk het namelijk niet. We hebben gewoon te maken met een imperfecte markt, dat was zo, dat is zo, dat zal altijd blijven. In een klein land als Nederland, met zo een hoge bevolkingsdruk en zo een hoog welvaartsniveau, zal wonen altijd een punt van discussie blijven. Rupsje nooit genoeg regeert. Voordat er gesproken wordt over verandering, moet je altijd eerst koesteren wat je hebt. En wordt daar nu echt serieus naar gekeken? Of is het echt state of the art om te roepen dat er verandert moet worden. Ongeacht de uitkomst?
Complexiteit
Ik ken inmiddels de meningen van meer dan 24 hoogleraren die min of meer een relevante visie hebben op de woningmarkt. Die 24 deskundigen hebben bij elkaar 30 verschillende meningen die niet op elkaar aansluiten. Onze conclusie? Misschien moeten we maar even geduld en respect hebben voor het huidige kabinet. Koester wat je hebt en gooi nog even geen oude schoenen weg voordat je nieuwe hebt. Die passen, die niet knellen en die lang mee gaan. En waar je nog jaren heerlijk mee vooruit kan. Soms kan je nog even beter met die oude voort. Toch?

Ed