Oeps, excuse!

Waarde lezer, lieve dan wel beste collega!

Hoewel menigeen met een opgetrokken wenkbrauw deze opmerking zal waarnemen, ben ik een bescheiden mens. Een blogje, ach, dat is een leuke spinsel welk ik vrijwel dagelijks probeer te schrijven. Dit, om die enkeling die echt niets meer te doen heeft nog enige verpozing te geven in deze barre tijden. Hoe anders de reacties die ik kreeg.
Druk druk druk druk
Op 16 augustus, gelegen aan een mooi zwembad in een tropisch land schreef ik mijn meest recente posting. Maar, gezien het feit dat ik op vakantie was, dwingt de werkelijkheid mij te melden dat mijn liefhebbende echtgenote en kinderen werken door mij tijdens vakantie hooguit gedogen. Maar meer ook niet. Mijn gedoogpartij ziet bloggen niet als werk, dus…. uit de lucht. En teruggekomen ben ik er stomweg niet aan toegekomen om weer de routine op te pakken. Wat nergens op slaat, want een gemiddelde blog kost 15 minuten denken en de rest is typen.
Respons
En tot mijn verbazing krijg ik steeds meer mails: waar ik toch ben? Zelfs van twee journalisten, maar ook van van consumenten! (dank je wel Miriam, dank voor je aardige woorden uit de regio Roermond!). Dat is lief, maar ik denk dat valt toch wel mee. Maar ik heb inmiddels wel een heleboel mails van deze strekking ontvangen en vandaag was de limit.
Social media
Onze club, VastgoedPRO, gaf in samenwerking met de professionals van Jaap.nl een training Social Media. Ik heb het zelf niet kunnen redden om daarbij aanwezig te zijn, maar daar is zelfs mijn blog genoemd. Dat je het niet kan maken om, als je bijna dagelijks blogt, er in eens mee te stoppen zonder dat uit te leggen. Au!!
Welja!
Het moet toch niet gekker worden zou je denken. Op mijn werk heb ik met een inhoudelijk groeiend team steeds minder te vertellen, thuis met opgroeiende kinderen van inmiddels 15 en 17 moet je al helemaal niet meer de baas willen spelen, maar zelfs over je eigen blog ben je niet meer “in control”! Wordt je ter verantwoording geroepen door externen! Toe maar! Maar het streelt wel een beetje moet ik eerlijk zeggen. Anyway, the boys are back in town, er valt inmiddels al wel weer het een en ander te vertellen. Er is nogal niet wat gebeurt de afgelopen weken.
Dus
Het potlood is weer geslepen, het gummetje ligt klaar. Laten we morgen eens kijken of er nou echt lucht in de prijzen zit in de onroerend goed markt. Ik heb er weer zin in, tot morgen.

Met collegiale groet,

Ed