Ed
------------------
Beste lezers,
Na bijna zes enerverende, maar prachtige jaren zit mijn taak op het ministerie Financiën erop. Vanmiddag draag ik officieel het stokje over aan mijn opvolger, Jeroen Dijsselbloem. Wat ik hierna ga doen, daar heb ik vanaf morgen echt pas goed de tijd voor om over na te denken. Mijn functie als minister van Financiën heeft me tot de laatste minuut meer dan bezig gehouden!
Inmiddels ben ik goed ingewerkt in het bestuurlijke systeem van "Den Haag", maar ik weet nog goed hoe ik me in het begin over dingen heb verbaasd. Ik had nooit kunnen dromen dat een ministerie zo'n goed geoliede machine zou zijn. Vanaf het moment dat ik binnenstapte, was ik 'de staatssecretaris' en kwam ik in een wereld waarin ik ineens overal een antwoord op moest weten, maar er gelukkig voortdurend advies paraat was van de zijde van het ministerie.
Er worden nog wel eens grapjes gemaakt over de eerste keer dat ik naar huis werd gereden. Ik vroeg toen aan de chauffeur of hij een weekendje weg ging, omdat hij zo'n grote tas naast zich had staan. Maar dat bleek een loodgieterstas vol documenten die ik dezelfde avond nog moest bekijken... De Tas is inmiddels een gevleugeld begrip en in de jaren erna heb ik hem avond aan avond van voor tot achter leren kennen...
Toen ik staatssecretaris werd, heb ik gezegd dat ik vier jaar in de politiek zou blijven. Dat zijn er, omdat ik inmiddels tot minister was gepromoveerd, bijna zes geworden. Als staatssecretaris heb ik een hoop kunnen verbeteren bij de Belastingdienst. Ik trad aan, en werd meteen de baas van een organisatie van meer dan 30.000 medewerkers. Er was veel aan de hand want de Belastingdienst werd geplaagd door regelmatige verstoringen in het proces en de ICT. Dat was even wennen ten opzichte van mijn ondernemerschap, maar uiteindelijk toch ook niet zoveel anders. Een probleem blijft een probleem, en de schaalgrootte maakt lang niet zoveel verschil voor de analyse ervan.
Ik hoop dat ik het voor burgers en ondernemers wat makkelijker heb kunnen maken. Zo heb ik de erfbelasting vereenvoudigd en de tarieven ervan sterk verlaagd. Ook heb ik ondernemerschap kunnen aanmoedigen door verbeteringen en verlagingen in de belastingen. In de periode dat ik veel in het nieuws was met mijn aanpak van zwartspaarders, merkte ik dat ik bekender werd en op straat ook werd herkend. Dat was weer iets heel anders, een soort bekende Nederlander te worden. Ik had er niet om gevraagd en het heeft me in het begin best moeite gekost daar mee om te leren gaan. Mijn bekendheid werd nog groter toen ik in plaats van Jan Peter Balkenende deelnam aan de G-20 top op het Witte Huis. Ondanks de verdrietige aanleiding, de vader van Jan Peter was overleden, was dit voor mij wel een bijzonder moment.
Na de val van het kabinet Balkenende-IV werd ik benoemd tot minister van Financiën en dat ben ik na de verkiezingen ook gebleven. Al in het demissionaire kabinet Balkenende-IV heb ik een grote bezuinigingsoperatie moeten voorbereiden, van 3,2 miljard euro extra bezuinigen bovenop het opvangen van tegenvallers van enkele miljarden! Verder kreeg ik direct te maken met de Europese schuldencrisis. De problemen in Griekenland waren toen op hun hoogtepunt en ik heb vele, vele nachtelijke uren en weekenden in Brussel doorgebracht. Daar heb ik geleerd geduld te hebben en op de juiste momenten mijn zin door te drukken. En geloof mij, dat is niet makkelijk als je al meer dan twaalf uur aan het vergaderen bent met 17 landen die veelal tegengestelde belangen hebben.
Trots ben ik op de hervormingen die ik in gang heb gezet in de financiële sector. Dit karwei had ik graag voortgezet, maar in bijna drie jaar ministerschap heb ik gelukkig een hoop kunnen doen. De consument staat vaker centraal en de instellingen beseffen steeds meer dat ze ook een morele plicht hebben naar hun klanten. Na de val van het kabinet Rutte-I kon ik weer demissionair onderhandelen over de begroting. Na twee volle dagen en nachten eind april waren we eruit en lag het Begrotingsakkoord, ook wel bekend als Lenteakkoord, op tafel. We konden aan de financiële markten laten zien dat Nederland zijn reputatie als solide begroter voortzette, ondanks de val van een kabinet. De rente die Nederland moest betalen ging flink omlaag en dat scheelt de belastingbetaler veel geld. Vijf partijen zijn hierin echt over hun schaduw heengesprongen. Ik zie dit als een hoogtepunt van mijn ministerschap.
Maar aan alle mooie dingen komt een eind! Ik heb zin in een nieuwe uitdaging, maar ga ook veel missen. De collega's op Financiën, Tweede Kamerleden waar ik veel mee optrok en zelfs de collega's uit het Europese circuit! Ik wil de lezers van mijn nieuwsbrief hierbij bedanken voor het trouw lezen en wens jullie alle goeds voor de toekomst.
Een hartelijke groet,
Jan Kees de Jager
Geen opmerkingen:
Een reactie posten